Γονείς και δάσκαλοι: Εχθροί ή σύμμαχοι;

 Ελένη Καραγιάννη

Μήπως γράφετε εσείς τις εργασίες του παιδιού σας, το υπερφορτώνετε με εξωσχολικές δραστηριότητες ή έχετε υπερβολικές απαιτήσεις; Κι όμως, αυτά που περιμένει ο δάσκαλός του από εσάς είναι άλλα!

Να μην κάνετε τις εργασίες του
Αντισταθείτε στον πειρασμό να ολοκληρώσετε ή να διορθώσετε την ορθογραφία του μόλις το παιδί πέσει για ύπνο, προκειμένου να μη «γίνει ρεζίλι» την επόμενη μέρα στην τάξη. Οι εργασίες που δίνονται για το σπίτι έχουν στόχο να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει καλύτερα όσα έμαθε μέσα στη μέρα και δεν χρειάζεται να είναι αλάνθαστες. Αν δυσκολεύεται να καταλάβει κάτι, βοηθήστε το, αλλά σε καμία περίπτωση μην αναλάβετε εσείς τις υποχρεώσεις του. Αν διαπιστώσετε ότι οι εργασίες τού φαίνονται συστηματικά πάρα πολύ δύσκολες, ενημερώστε το δάσκαλο ή τη δασκάλα του.

Να μην απαιτείτε να είναι πάντα «τέλειο» 
Τα παιδιά μαθαίνουν εξίσου από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους. Δείξτε έμπρακτα στο παιδί σας ότι δεν σας απογοητεύει όταν κάνει λάθη και εκμεταλλευτείτε τέτοιες ευκαιρίες για να του διδάξετε τι μπορεί να μάθει μέσα από κάθε λάθος και ότι πρέπει να προσπαθεί περισσότερο για να το διορθώσει.
Ένα παιδί το οποίο δέχεται συνεχώς αρνητική κριτική για τα λάθη του, παραιτείται από τη διαδικασία της μάθησης και αποκτά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Επίσης, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο με τον εαυτό του και αγχώνεται πολύ εύκολα με καθετί που σχετίζεται με τη μάθηση.

Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες 
Όσο έξυπνο, ετοιμόλογο και ταλαντούχο κι αν σας φαίνεται το παιδί σας, πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι πιθανότητες να μεγαλώνετε τον επόμενο Αϊνστάιν είναι μικρές. Μην εκνευρίζεστε εάν δυσκολεύεται στη γεωμετρία και μην αντιμετωπίζετε με καχυποψία τους εκπαιδευτικούς εάν σας πουν ότι το παιδί σας είναι ένας μέτριος μαθητής. Είναι ωραίο να περιμένει κανείς το καλύτερο από το παιδί του, αλλά είναι ακόμα σπουδαιότερο να είναι ρεαλιστής και να μη συγκρίνει το παιδί του με άλλα. Κάθε παιδί έχει τα δικά του ταλέντα και αυτά πρέπει να αναπτύξει, πάντα με γνώμονα την αγάπη και την ενθάρρυνση και όχι την καταπίεση και τον εξαναγκασμό.

Να κλείσετε την τηλεόραση 
Δεν είναι ότι κάνει κακό στο παιδί, απλά ο χρόνος που περνάει μπροστά στην οθόνη είναι χαμένος χρόνος. Περιορίστε τον στις δύο το πολύ ώρες την ημέρα και εκμεταλλευτείτε τις υπόλοιπες για να παίξετε, να διαβάσετε βιβλία, να κάνετε βόλτες μαζί με το παιδί. Προσέξτε ιδιαίτερα τι βλέπει στην τηλεόραση το βράδυ, γιατί έχει παρατηρηθεί ότι οι έντονες ή βίαιες σκηνές μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο του και ένας μαθητής που δεν έχει κοιμηθεί καλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει καλά την επόμενη μέρα στην τάξη.

Να μην στερείτε τον ελεύθερο χρόνο του 
Σίγουρα θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, όμως με το να το γράψετε ταυτόχρονα σε δύο ξένες γλώσσες, κολυμβητήριο, πιάνο και ζωγραφική δεν θα του προσφέρετε περισσότερα εφόδια για τη ζωή. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να έχετε ένα παιδί που τρέχει από τη μία δραστηριότητα στην άλλη μετά το σχολείο, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας να είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο και αγχωμένο. Να θυμάστε ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου ο ελεύθερος χρόνος και το δημιουργικό παιχνίδι είναι πιο πολύτιμα από οποιαδήποτε έξτρα γνώση.

Να έχετε εμπιστοσύνη στους δασκάλους του 
Φαντάζομαι ότι μάλλον δεν θα εκτιμούσατε ιδιαίτερα ένα δάσκαλο που στην καθιερωμένη συνάντησή σας, για να συζητήσετε την πρόοδο του παιδιού σας, έπαιρνε την πρωτοβουλία να σας κάνει υποδείξεις για το πώς να «κάνετε τη δουλειά σας». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και αντίστροφα. Κανένας δάσκαλος δεν περιμένει από εμάς να μάθει πώς να κάνει τη δική του δουλειά. Ευτυχώς, έχουν όλοι λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, πολλοί έχουν ιδιαίτερα σημαντική εμπειρία και οι περισσότεροι αγαπούν τόσο τη δουλειά τους ώστε να μπορούν να την κάνουν με συνέπεια, ευαισθησία και εξαιρετικά αποτελέσματα.

Με τη συνεργασία της Μαρίας Σκαπέρα
(M. Ed. ψυχοπαιδαγωγός – εκπαιδευτική σύμβουλος).

Πηγή: www.imommy.gr

Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας

Xρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, αφού σήμερα 8 Μαρτίου είναι η διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Ωστόσο πέρα από τα λουλούδια και τα δώρα, λίγοι είναι εκείνοι που ξέρουν τι πραγματικά γιορτάζουμε τη συγκεκριμένη μέρα.

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν πείστηκε από τη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι και καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα, ωστόσο σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η μέρα της γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο.

Από το 1975 η μέρα της γυναίκας διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.

6 ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της βίας στο σχολείο. Η ημέρα αυτή έχει στόχο να αποστείλει το μήνυμα της μη χρήσης βίας σε όλες τις ανθρώπινες εκδηλώσεις και ειδικότερα στο πλαίσιο της σχολικής κοινότητας.  Η σχολική βία και ο εκφοβισμός συνιστά παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο με πολλαπλές διαστάσεις. Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» (school bullying) χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.  

Οι κύριες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται είναι: η λεκτική (π.χ. κοροϊδία), η κοινωνική (π.χ. αποκλεισμός από τις παρέες), η σωματική (π.χ. χτυπήματα), η ηλεκτρονική (π.χ. απειλές μέσω του διαδικτύου) και η σεξουαλική (π.χ. σεξουαλική παρενόχληση). Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο που δεν αφορά μόνο το μαθητή που εκφοβίζει και εκείνον που εκφοβίζεται, αλλά και όσους είναι παρόντες λαμβάνοντας το ρόλο του παρατηρητή ή γνωρίζουν την ύπαρξη του φαινομένου. 

Η ΣΙΩΠΗ ΔΕ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ωστόσο, το πρόβλημα της βίας στο σχολείο αφορά και όλους εκείνους, που με το ρόλο τους συμβάλλουν στη διαμόρφωση στάσεων και αντιλήψεων (σχολείο, οικογένεια).   Μια κοινωνία, η οποία παραβλέπει ή αγνοεί τον εκφοβισμό, είναι μια κοινωνία που έχει χάσει το σεβασμό των μελών της. Όλοι οφείλουμε να παρέχουμε στα παιδιά προστασία, στήριξη και πρότυπα συμπεριφοράς που καταδικάζουν κάθε μορφή βίας.

Είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να πηγαίνει σχολείο χωρίς να φοβάται…
Είναι υποχρέωση όλων μας να το προστατέψουμε…